سفرنامه سنندج و مریوان | سفر به بهشت غربی

سفرنامه سنندج و مریوان | جاهای دیدنی سنندج و مریوان

تجربه بهم نشون داده اکثر قومیت‌های ایران مهمان‌نواز هستند اما این ویژگی در بعضی از شهرها بیشتر به چشم میاد.

در این سفرنامه راهی سنندج و مریوان شدم و چند روزی رو در کنار کردهای مهربون گذروندم. اگر دوست دارید بدونید من توی سفر چه کارهایی کردم و چه جاهایی رفتم ادامه متن رو بخونید.

من و مردم کردستان

قبل از هر چیزی دوست دارم باهاتون در مورد تجربه‌ای که از آشنایی با مردم کردستان به دست آوردم صحبت کنم.

البته در نظر داشته باشید که این گفتنی‌ها تجربه‌های شخصی منه و ممکنه دیگران به شناخت متفاوتی از این مردم رسیده باشند.

یکی از خصوصیات جوا‌ن‌های سنندج و مریوان مودب بودنشونه، اون‌ها با مهمان هم‌صحبت می‌شن و سر شوخی رو هم باز می‌کنند اما در رفتارشون ظرافتی وجود داره که احترام و صمیمیت کاملا به چشم میاد.

به نظر من رسم تعارف توی کردستان با خیلی از جاهای دیگه متفاوته، اگر کُردها شمارو به منزلشون یا یه لیوان چای دعوت کنند معمولا دعوتشون از صمیم قلبه و از روی تعارف‌ نیست.

اگر وارد حریم خصوصی کردها شدید حتما براشون عزیز بودید و اگر بی‌صداقتی ببینند عکس‌العمل شدیدی نشون می‌دن چون خودشون خیلی بامعرفت‌اند و مرام و معرفت براشون مهمه.

شروع سفر به سنندج

آهنگ‌های مورد علاقم، فیلم، چندتا اپیزود از پادکست‌های مربوط به سفر، عکاسی و دیجیتال مارکتینگ،چیزهایی بود که برای ۸ ساعت داخل اتوبوس بودن آماده کردم و دیدن و گوش دادن بهشون خیلی لذت‌بخش بود.

راستی اگر خوابیدن داخل اتوبوس براتون سخته پیشنهاد می‌کنم بالشت گردنی ببرید، خیلی کمکتون می‌کنه که راحت‌تر بخوابید.

صبح ساعت ۷:۳۰ کرج رو به مقصد سنندج ترک کردم.

در این سفر برخلاف همیشه از قبل می‌دونستم کجا قراره اقامت داشته باشم، چند ساعتی رو داخل خونه استراحت کردم و دم غروب زدم بیرون.

کلانه و دوغ

از اونجایی که یک کم خوش‌اشتها هستم- البته بیشتر برای اینکه بیام برای شما تعریف کنم و اگه شکمو نباشم تجربیاتم از شکم‌گردی میره در حاشیه ? رفتم نون محلی کردستان که خیلی وقت بود دلتنگش بودم رو خوردم. البته به نظرم «کلانه» فقط یک نون نیست، می‌شه گفت یه وعده غذایی کامله که به روش سنتی روی ظرفی به نام  ساج پخته می‌شه.

کلانه از آب، آرد، نمک، پیچک کوهی خرد شده یا پیازچه، تره و روغن حیوانی درست می‌شه و همراه با دوغ محلی خورده می‌شه.

البته اگر خیلی به اون حد از چربی عادت ندارید می‌تونید ازشون بخواید که از روغن کمتری استفاده کنند.

عمارت خسروآباد

صبح روز بعد به یکی از عمارت‌هایی که خیلی زیبا و باصفا بود رفتم. عمارت خسروآباد پر از درخت‌های بلند و سبز بود که می‌شد زیر سایه‌شون نشست و از نسیم خنک لذت برد.

داخل حیاط عمارت یک استخر بود به شکل علامت مثبت (+) و  پر بود از ماهی‌ قرمز‌های بزرگ. این عمارت بزرگ در زمان قاجار ساخته شده و بخش‌هایی مثل قصر سلطنتی، حمام، ایوان، اتاق قاپچیان (دربان) و خدمتکارها داشته.

حمام خان

بعد از عمارت خسروآباد به یکی از محله‌های قدیمی رفتم برای بازدید از حمام خان که در زمان حکومت امان‌الله خان اردلان، والی کردستان، ساخته شده بود.

این حمام تقریبا شبیه حمام‌هایی بود که داخل شهرهای دیگه دیده بودم، سردر ورودی، هشتی، سربینه (حمام سرد)، میان‌در، بینه (حمام گرم)، خزینه، خلوتی و آب‌انبار اضافه داشت.

ویژگی بارز حمام خان داشتن تزئینات آهکبری با نقش و نگار متنوع و کاشی‌کاری‌ هفت‌رنگ با موضوع‌های مختلف بود.

تمام سطح داخلی فضاهای حمام سرد (سربینه) و حمام گرم، خلوتی‌ها و حتی خزینه با نقش‌های مختلف آهکبری شده بود.

در آهکبری‌ها از نقش‌های گل و گیاه، هندسی، حیوانات و ترکیب انسان و پرندگان استفاده شده بود و و جلوه‌ خاص زیبایی داشت.

آش هالاو

برای ناهار رفتم آش هالاو، که بهش آبگوشت غوره هم می‌گن، رو امتحان کنم.

این آش از نخود، برنج، گوشت ماهیچه، چغندر، پیاز، برگ چغندر، آبغوره و زعفران  درست شده بود و مثل آبگوشت خورده می‌شد، توی آبش نون تلیت کردم و مخلفاتش رو کوبیدم.  کنار ظرف یک بادمجان بود که مسئول رستوران بهم گفت با گوشت کوبیدش باید خورده بشه.

این آش مزه‌ ترش‌ و شیرینی داشت و برای من خیلی جذاب بود. اگر مطمئن نیستید که از طعم ملس این آش خوشتون میاد یا نه، می‌تونید از پیشخدمت بخواید که یک کم از آب غذا رو براتون بیاره که طعمش رو بچشید و اگر دوست داشتید سفارش بدید.

عمارت آصف سنندج

بعد از ناهار به یکی از قدیمی‌ترین خانه‌های این شهر، که به سبک معماری اسلامی ساخته شده بود و زیبایی چشم‌‌نوازی داشت، رفتم.

بخش‌های مختلف خانه در سه دوره صفویه، قاجار و پهلوی ساخته شده بود و می‌شد تفاوت سه دوره تاریخی رو تا حدی متوجه شد و همچنین موزه مردم‌شناسی و حمام زیبایی هم داخل عمارت بود.

تصمیم گرفتم عصر رو به بازارگردی بگذرونم.

بازار سنندج

به نظرم جالب‌ترین بخش بازار فروشگاه‌هایی‌اند که لباس کردی می‌فروشند.

این قدر رنگ‌‌بندی‌های شاد و متفاوتی دارند که از همون لحظه اول جلب توجه می‌کنند و آدم هوس می‌کنه که یکی‌شون رو داشته باشه.

نقشه‌ بازار این شهر به شکل یه مستطیل بزرگه و برخلاف تمام بازارهای ایرانی که به‌صورت خطی ساخته‌ شدند، این بازار با الهام گرفتن از بازار میدان نقش جهان اصفهان، به شکل مستطیل ساخته شده.

در مرکز این مستطیل، سراهای مختلفی قرار داره که به خاطر ساخته شدن خیابان انقلاب به دو بخش مجزا تقسیم شده و در حال حاضر به بخشی از اون آصف و به بخش دیگه سنندجی می‌گن.

پارک آبیدر

عصر به پارک آبیدر رفتم. به دلیل تراوش فراوان آب به این پارک آبیدر (آب به در) می‌گن.

هوای معتدل، باغ‌های متعدد، تپه‌های سرسبز و چشمه‌های فراوان آبیدر رو به یکی از تفرجگاه‌های محبوب سنندج تبدیل کرده.

از امکانات منحصر‌به‌فرد آبیدر سینمایی روباز با گنجایش ۱۰ هزار نفره؛ کردها می‌گفتند که بزرگ‌ترین سینمای روباز جهان محسوب می‌شه!

از بالای پارک کل سنندج رو می‌شد دید و چشم‌انداز فوق‌العاده زیبایی داشت.

ساعت تقریبا از ۱۰ گذشته بود، برگشتم اقامتگاه و روز بعد قرار بود برم تاناکورا و شهر مریوان.

تاناکورا

اول می‌خوام بگم تاناکورا چیه.

مجموعه‌ای از لباس و کفش‌فروشی‌ها در یک فضای بسته ست که جنس‌های خارجی استوک نو و جنس‌های دست دوم دارند و با قیمت مناسبی اون‌ها رو می‌فروشند. اگر صبور باشید و حوصله گشتن داشته باشید معمولا جنس دلخواهتون رو باکیفیت بالا و قیمت مناسب پیدا می‌کنید.

سنندج یکی از شهرهای ایرانه که بازار تاناکوراش معروفه و جنس‌های خوبی داره.

من یک نصف روز وقت گذاشتم و چیزهایی مثل کفش، شلوار و کاپشن خریدم و واقعا از خریدم راضی بودم!

بعد از خرید کردن از تاناکورا ظهر بود و باید حرکت می‌کردم به سمت مریوان.

شروع سفر به مریوان

تقریبا از سنندج تا مریوان ۳ ساعت راه بود. من با یکی از ماشین‌هایی که این مسیر رو می‌رفتند رفتم مریوان.

«مراوی» در زبان کردی به معنای جای مرغابیه و بعضی‌ها می‌گن که به دلیل وجود دریاچه‌ باتلاقی «زریوار» که زیستگاه نوعی  مرغابیه، به نام مریوان معروف شده.

دو تا از جاذبه‌های مریوان که خیلی بهشون علاقه دارم دریاچه زریوار و روستای دره تقیه که براتون در موردشون نوشتم.

زریوار

یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی در شهرستان مریوان، دریاچه‌ای  با آب شیرین در ۳ کیلومتری غرب شهرستان مریوانه.

«زریوار» یا «زریبار» نام این جاذبه‌ زیبای طبیعیه که لقب بزرگ‌‌ترین و زیباترین دریاچه‌ آب شیرین غرب کشور رو داره که زیستگاه پرندگان و آبزیان زیادیه.

دورتادور دریاچه زریوار روستاهای مختلفی بود که گشتن اطراف دریاچه رو جذاب‌تر می‌کرد. یکی از این روستاها روستای دره تقی بود.

کنار دریاچه زریوار از سمت مریوان یک پارک بود که در اون خانواده‌ها دور هم جمع شده بودند و آهنگ‌های کردی می‌خوندند.

راستی اگر رفتید زریوار خوردن ماهی کبابی رو فراموش نکنید که یکی از خوشمزه‌ترین تجربه‌های سفر به کردستانه!

روستای لک‌لک‌ها، دره تقی

آخرین جایی که در سفرم به کردستان رفتم، روستایی بود که لک‌لک‌ها و مردم  کنار هم‌ دیگه زندگی می‌کردند.

لک‌لک‌ها داخل  کوچه‌های روستا و بالای تیرک‌های برق و درختان بلوط لانه ساخته بودند و بعضی از روستایی‌ها هم برای لک‌لک‌ها آشیانه ساخته بودند و این نشون می‌داد که مردم از حضور این پرند‌ه‌های زیبا خوشحال‌اند.

کردستان یکی از شیرین‌ترین سفرهام بود؛ معاشرت با مردم مهربون، خوردن غذاهای لذیذ، بازدید از بناهای تاریخی و دیدن طبیعت چشم‌نواز. این سفر هم تموم شد و هنوز کلی جا برای دیدن و تجربه کردن باقی مونده.

امیدوارم از خوندن این سفرنامه لذت برده باشید.

تهیه شده توسط تیم تولید محتوای اتاقک